Beschrijving

Senja Sargeant

Als tiener trad Senja Sargeant op in verschillende clubs in Montreal. Op 26-jarige leeftijd tekende ze haar eerste grote platencontract met het country bandje, Ladies of the Canyon. De populariteit van dit vierkoppig vrouwelijk gezelschap nam snel een vlucht en werd gevolgd door diverse award nominaties bij Radio Music Canada en de Canadian Country Music Association voor hun singles: “Follow Me Down” en “Maybe Baby”, beiden geschreven door Sargeant.

Senja toerde met de band door Canada, de VS en Europa. Ze deelde het podium met beroemde Canadese artiesten zoals: Broken Social Scene, The Dears, Andy Kim, Ron Sexsmith, en opende de concerten als die van legendes Kenny Rogers, Buffy Sainte-Marie, Alan Jackson, Lhasa de Sela, en de Great Big Sea.

Nadat Sargeant de band verliet, om een carrière als soloartiest op te starten, verhuisde ze naar Nederland. In 2020, drie jaar na haar verhuizing werd Sargeant uitgenodigd deel te nemen aan het populaire TV-programma The Voice of Holland. Zij kwam terecht in het team van Waylon en werd meteen een publiekslieveling. Waylon noemde haar talent goddelijk. Hij liet weten dat hij liever een samenwerking met haar aan zou willen gaan in plaats van verdere deelname aan de Live shows. Helaas is deze samenwerking nooit tot stand gekomen. In 2021 verscheen Sargeant opnieuw op de Nederlandse TV in het programma Beat Me: The Five Knockouts, waar ze opnieuw de harten veroverden van het kijkers, publiek en van BN-ers als René Froger, Ronald Molendijk en Jan Dulles.

Na haar veelal geprezen verschijning bij TVOH, werd Sargeant voorgesteld aan singer-songwriter en producer, Shane Alexander, uit Los Angeles. Alexander toerde, voordat corona uitbrak, veelvuldig door Europa. De twee stampten een uiterst creatieve samenwerking uit de grond en bogen zich over werken van David Bowie en Roy Orbison, Lucinda Williams en Johnette Napolitano van Concrete Blonde. Terwijl ze via Zoom conferenties de liedjes schreven kwam het duo er achter dat ze een tijdloze EP wilden maken vol met onmiskenbare energie om contact te maken met een groot publiek. Shane Alexander schrijft daarover “Onze hele werkrelatie was op afstand, wat natuurlijk absoluut krankzinnig is. Voor Covid had ik nooit gedacht dat het mogelijk was. Op onze allereerste Zoom conferentie realiseerde ik me dat Senja een monstertalent was. Heb geen moment getwijfeld ik wilde met haar liedjes schrijven en opnemen als aanvulling op haar explosieve stem en brutaal eerlijke teksten.”

De muziek voor het EP is live opgenomen in de ‘Alexander’s Buddhaland Studios in Zuid-Californië waarbij een DreamTeam aan topmuzikanten betrokken werden, zoals drummer Fernando Buffalo, Conway), pedal steel Jesse Siebenberg (Supertramp, Lady Gaga, Lukas Nelson), bassist Vic Ruiz (Last American Buffalo, Conway), toetsenist Carl Byron (Hot Club LA, Jackson Browne) en string arrangementen Stevie Blacke (Beck, Pink, Rhianna). Senja’s vocals zijn opgenomen in Amsterdam waarbij Alexander op afstand produceerde. De nummers op het EP bevatten controversiële onderwerpen zoals huiselijk geweld in “Thunderheads”, verslaving en psychische kwetsbaarheid in “Never Gonna Turn Away” to love lost in “Still Dreaming of You” and love found in “Now I Understand” – allemaal vanuit het perspectief van een vrouw die in haar kracht staat. De EP is gemixt door Grammy-winnaar Brian Yaskulka, en gemixt mastered door Grammy-winnaar Hans de Kleine.